Η ιστορία του Bραζιλιάνικου Zίου Zίτσου (θα το ακούσετε περισσότερο έτσι παρά με τη –σωστότερη– ιαπωνική προφορά «τζουτζούτσου»), μπορεί να συνοψιστεί μέσα σε δύο λέξεις: «οικογένεια Γκρέισι». Οι Βραζιλιάνοι αδελφοί Κάρλος και Χέλιο Γκρέισι έγιναν, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μαθητές του Ιάπωνα Μιτσούο Μαέντα (μαθητής του ιδρυτή του Τζούντο, Τζίγκορο Κάνο), ο οποίος επισκέφθηκε τη χώρα τους για να διδάξει εκεί Τζούντο. Οι αδελφοί Γκρέισι τροποποίησαν τις τεχνικές του Τζούντο, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις τεχνικές εδάφους και άρχισαν να δίνουν ελεύθερους αγώνες ώστε να εξελίξουν την τέχνη τους περισσότερο. Η σημαντική άνοδος του συστήματος έγινε στη δεκαετία του 1990, όταν ο Χόριον Γκρέισι, γιος του Χέλιο, μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και καθιέρωσε τη διοργάνωση Απόλυτο Πρωτάθλημα Πάλης (Ultimate Fighting Championship –U.F.C.) στο οποίο αθλητές από διάφορα στιλ αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον για την επικράτηση του καλύτερου (αθλητή και στιλ). Εκεί διέπρεψε ο αδελφός του Χόριον, Χόις και τα ΜΜΕ έκαναν το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου γνωστό σε όλον τον κόσμο.

Το βασικό χαρακτηριστικό του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου είναι οι εξαιρετικά επιτηδευμένες τεχνικές εδάφους (κλειδώματα, ακινητοποιήσεις, εξαρθρώσεις, πνιγμοί κ.λπ.). Αν και είναι εμφανής η καταγωγή του από το Τζούντο, το Βραζιλιάνικο Ζιου Ζίτσου δίνει έμφαση περισσότερο στις τεχνικές εδάφους και λιγότερο στις ανατροπές, σε αντίθεση με το Τζούντο. Επίσης, δίνει σημασία στην προπόνηση με ή χωρίς το παραδοσιακό ένδυμα και στην εξάσκηση για αγώνες Mixed Fight (MMA, Αγώνες χωρίς ή ελάχιστους όρους). Οι ασκούμενοι στο σύστημα, εκτός από την αγωνιστική προπόνηση, ασκούνται με βάση πραγματικές καταστάσεις τις οποίες είναι πιθανόν να αντιμετωπίσουν. Άλλωστε, ο πρωταρχικός σκοπός του δημιουργού ήταν η αυτοάμυνα.